Το pregame των ντέρμπι και η στιγμή που δεν έζησε!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Το πρώτο ζητούμενο για τον Ολυμπιακό από τον αγώνα με την Μπαρτσελόνα ήταν να μην "πειράξει" το μυαλό του ενόψει του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Να μην επηρεαστεί, δηλαδή, για το ματς στο Καραϊσκάκη αλλά και για τη συνέχειά του, αφού μετά το ένα ντέρμπι, ακολουθεί ακόμη ένα, με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο.

Ο Ολυμπιακός αυτό το πέτυχε. Η ήττα με 3-1 από την Μπαρτσελόνα δεν πρόκειται να καθίσει βαριά. Διότι αφενός δεν είναι τέτοια, αφετέρου δεν ήρθε με τρόπο που θα κοστίσει στην ψυχολογία της ομάδας ενόψει του κυριακάτικου αγώνα. Ακόμη και η "εκκρεμότητα" που δημιούργησε το παιχνίδι, με το αυτογκόλ του Νικολάου, την έλυσε το ίδιο το ματς. Με το γκολ που πέτυχε ο νεαρός μειώνοντας το σκορ.

Το ποδόσφαιρο απλώς έδειξε δικαιοσύνη σε ένα "παιδί του". Το οποίο ποδόσφαιρο θέλει αυτό το παιδί να το μεγαλώσει, να το ανδρώσει, να το γεμίσει με εμπειρίες και να του δημιουργήσει προϋποθέσεις για μια σημαντική οδοσφαιρική διαδρομή. Ο Ολυμπιακός φροντίζει γι' αυτό δουλεύοντας μαζί του και δίνοντάς του ευκαιρίες. Στο Καμπ Νου, όμως, όπως πήγε το πράγμα, έπρεπε να βάλει το χεράκι του και το ίδιο το ποδόσφαιρο. Και έδειξε δικαιοσύνη, παίρνοντας το ψυχολογικό βάρος από τον Νικολάου και τον άφησε "στεγνό" στην ελληνική ποδοσφαιρική κοινωνία από την καταιγίδα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) του Καμπ Νου. Οπως έπρεπε, δηλαδή.

Το δεύτερο ζητούμενο για τον Ολυμπιακό και προφανώς για πολλές από τις ομάδες που αγωνίζονται την έδρα της Μπαρτσελόνα ήταν να χαρεί τη στιγμή του. Να απολαύσει την παρουσία του εκεί, ποδοσφαιρικά, όχι απλώς ως "επισκέπτης". Αυτό δεν το έκανε. Μπορεί να μην ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να το κάνει, μπορεί κάποια στιγμή σε μια άλλη συγκυρία οι προϋποθέσεις να είναι καλύτερες για να συμβεί. Πάντως τώρα, δεν συνέβη. Ο Ολυμπιακός δεν το χάρηκε το ματς. Δεν βγήκε "γεμάτος" εμπειρίες από αυτό. Βγήκε - μάλλον - γεμάτος ανακούφιση για το τέλος του.

Το χειρότερο σενάριο μάλιστα για την ελληνική ομάδα στη ροή του αγώνα, ήταν τελικά να συμβεί αυτό που συνέβη. Δηλαδή, να αποβληθεί ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα. Αυτό δεν άφησε τον Ολυμπιακό να αγωνιστεί απενοχοποιημένα σε κανένα σημείο του ματς. Οχι βέβαια γιατί είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις αυτή την ομάδα ακόμη και όταν αγωνίζεται με αριθμητικό μειονέκτημα. Αλλά γιατί αν με 10 το σκορ ξέφευγε; Ποδοσφαιρικά και αυτό φυσιολογικό θα ήταν, όχι για τον Ολυμπιακό αλλά για την πλειοψηφία των ομάδων που περνάνε από εκεί. Αλλά η πίεση για να μην συμβεί μεγάλωσε. Με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να μην απελευθερωθεί ποτέ, ακόμη και όταν το σκορ δεν ήταν πια ρευστό, που ήταν τέτοιο για μεγάλο διάστημά του. Δεν είχε τη δυνατότητα να αφήσει τον εαυτό του να ζήσει ποδοσφαιρικά το παιχνίδι. Κι αυτό προφανώς θα του μείνει ως απωθημένο προς τον εαυτό του, ίσως για την επόμενη φορά.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, το τρικ με τον Οφόε επιθετικό μάλλον παραγύρισε τον Ολυμπιακό πίσω. Θα είχε δυνατότητες να κερδίσει πολλά περισσότερα μέτρα στον αγωνιστικό χώρο ή να κρατήσει για μεγαλύτερη διάρκεια την μπάλα; Πολύ δύσκολα, αλλά ίσως να υπήρχε μεγαλύτερη ασφάλεια στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Αλλά για να βγάλουμε και κάποιο συμπέρασμα, απλώς να πούμε ότι ο Οφόε έγινε ο πέμπτος φετινός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού που καλείται να υποστηρίξει τη συγκεκριμένη θέση. Μετά τους Μπεν, Εμενίκε, Τζούρτζεβιτς και Ανσαριφάρντ.

Οπως στη θέση του άξονα έχουν κληθεί να αγωνιστούν φέτος εφτά παίκτες. Ιδιος αριθμός και στο κέντρο της άμυνας. Μοιάζουν πολλοί για 15 αγώνες όλους κι όλους (εφτά πρωτάθλημα, εφτά Ευρώπη, έναν για το Κύπελλο) Ισως αυτό να εξηγεί σε κάποιο βαθμό τα αποτελέσματα στη φετινή εκκίνηση της ομάδας και να δείχνει ότι ο βασικός κορμός για τους ερυθρόλευκους ακόμη αναζητείται. Και προφανώς αυτή είναι μία από τις πρώτες δουλειές που έχει βάλει πια μπροστά ο Τάκης Λεμονής ενόψει της συνέχειας.